Toward Indivisible International Law?
The Evolution of Soviet Doctrine
Authors(s): G. M. Mason
A few years ago a leading Soviet international lawyer, writing in the official Soviet legal journal, referred to contemporary international law as "the juridical form of coexistence of two worlds." This formula, although too cryptic to serve as an adequate definition (which, by the way, it was not meant to be in the context),seems to imply a recognition of the thesis, long a controversial one in Soviet doctrine, that international law has a common existence and an equally binding power for socially heterogeneous systems. Indeed, more recently the same journal laid down this thesis as a basic canon: "Soviet science of international law is unanimous in recognizing the fact that, despite the existence of states belonging to two systems, contemporary international relations and the cooperation of states with different systems must be regulated by the same universally recognized norms of international law which are binding for all subjects of international law, no matter to which system they adhere."
Whether or not taken at its face value, this statement is undoubtedly significant. It represents the outcome of a dispute that raged among Soviet international lawyers for many years, and it is the more interesting as there is undoubtedly a connection between changing Soviet attitudes toward the doctrine of universality of international law and toward the capitalist West in general. Indeed, it is possible that additional light may be thrown on each of these problems by a thoughtful analysis of the other. In attempting such analyses it must be borne in mind, however, that Soviet doctrines cannot be properly interpreted unless viewed in movement. Methodologically, the road traveled by Soviet international law is far more instructive than the state of affairs at each particular stage.
Pre nekoliko godina vodeći sovjetski međunarodni pravnik, pisao je u zvaničnom sovjetskom pravnom časopisu, koji se odnosi na savremenu među nacionalno pravo kao „pravni oblik koegzistencije dva sveta”. Ova formula, iako previše zagonetna da bi poslužila kao adekvatna definicijacija (što, inače, nije trebalo da bude u kontekstu), čini se da implicira priznanje teze, dugo kontroverzne u sovjetskoj doktrini, da međunarodno pravo ima zajedničko postojanje i podjednako obavezujuća moć za društveno heterogene sisteme. Zaista, nedavno je isti časopis postavio ovu tezu kao osnovni kanon: „Sovjetska nauka međunarodnog prava je jednoglasna u priznavanju činjenice da, uprkos postojanju država pripada na dva sistema, savremeni međunarodni odnosi isaradnja država sa različitim sistemima mora biti regulisana od iste univerzalno priznate norme međunarodnog prava koje obavezujuće su za sve subjekte međunarodnog prava, bez obzira na to kog sistema se pridržavaju.“
Bilo da se uzme ili ne kao njena nominalna vrednost, ova izjava je nesumnjivo značajna. Ona predstavlja ishod dugogodišnjeg spora koji je besneo godinama među sovjetskim praktičarima i teoretičarima međunarodnog prava i ona je interesantnija s obzirom na nesumnjivu vezu između menjajućih sovjetskih stavova prema doktrini univerzalnosti međunarodnog prava i prema kapitalističkom Zapadu uopšte. Zaista, sovjetske teorije se ne mogu ispravno primeniti ako nisu viđene u pokretu. Metodološki, put koji je prešlo sovjetsko međunarodno pravo je mnogo više instruktivno nego stanje stvari u svakoj posebnoj fazi.
key words: authors/G. M. Mason, language/English, countries/Soviet Union, soviet law, international law
ključne reči:: autori / G. M. Mason, jezik / engleski, zemlje / Sovjetski savez, sovjetsko pravo, međunarodno pravo
